این که بر اساس اسناد تاریخی ایشان در مقابل دستگاه هاى جور زمان خودشان قیام نکرده و شمشیر نکشیده اند؟ و ظاهر سیره شان نشان مى دهد که روش ایشان با روش امام حسین(ع) متفاوت بوده است.
این که ما تصور کنیم سایر ائمه با روش امام حسین(ع) در این جهت اختلاف و تفاوت داشته است، تصور غلطی است. این هم که برخی فکر می کنند بنای امام حسین علیه السلام بر مبارزه با دستگاه جور زمان خود بود ولى سایر ائمه بنای مبارزه را نداشتند، تفکر نادرستی است. امکان ندارد مقام مقدس امام با دستگاه ظلم و جور زمان خودش سازش کند و خودش را با آن منطبق کند؛ بلکه همیشه با آنها مبارزه مى کند. تفاوت در این است که شکل مبارزه فرق مى کند. یک وقت مبارزه علنى است و اعلان جنگ می شود؛ و وقتی دیگر، مبارزه هست ولى نوع مبارزه فرق مى کند. یعنی مقتضیات زمان در شکل مبارزه تاثیر می گذارد. هیچ وقت مقتضیات زمان در این جهت نمى تواند تاثیر داشته باشد که در یک زمان سازش با ظلم جایز نباشد ولى در زمان دیگر جایز باشد. در واقع سازش با ظلم در هیچ زمانى و در هیچ مکانى و به هیچ شکلى جایز نیست، اما ممکن است شکل مبارزه فرق کند. تاریخ ائمه اطهارعموماً حکایت مى کند که همیشه در حال مبارزه بوده اند. اگر مى گویند مبارزه در حال تقیه، مقصود سکون و بى تحرکى نیست.« تقیه » از ماده «وقى » است، مثل تقوا که از ماده «وقى » است. تقیه معنایش این است که به شکل مخفیانه و در یک حالت استتار از خود دفاع کردن؛ نه دست از مبارزه برداشتن.
همه ائمه اطهار این افتخار را دارند که در زمان خودشان با هیچ خلیفه جورى سازش نکردند و همیشه در حال مبارزه بودند. ایشان در مقابل خلفایی نظیر عبدالملک مروان، اولاد عبدالملک، پسرعموهاى عبدالملک، بنى العباس، منصور دوانیقى، ابوالعباس سفاح، هارون الرشید، مامون و متوکل و … که از بدنام ترین افراد تاریخ هستند، ایستادند و به انحاء مختلف مبارزه نمودند. اگر مقاومت ائمه اطهار در مقابل اینها نبود، و اگر ایشان فسق ها و انحراف هاى آنان را برملا نمى کردند و غاصب بودن و نالایق بودن آنـــــــها را به مردم تذکر نمى دادند ، امروز ما هارون و مخصوصاً مامون را در ردیف قدیسین مى شمردیم. اگر ائمه، باطن مامون را آشکار نمى کردند و وى را معرفى نمى نمودند، مسلما امروز او یکى از قهرمانان بزرگ علم و دین در دنیا تلقى مى شد

چرا به حضرت “کاظم” می‌گفتند؟
لقـب مـشـهـور امام موسی (علیه السلام)، كـاظـم اسـت یـعنى خاموش و فرو برنده خشم، چرا که با این که حضرت چه بسیار از دست دشـمـنـان شکنجه و ظلم دید و تحمل نمود و به ایشان نفرین نكرد، حتى آنان‌كه در ایام حبس آقا در زندانهای تاریک و تنگ و مرطوب، مكرر از در كینه در آمـدنـد ولی از آن حـضـرت یـك كـلمـه سـخـن خـشـم آمـیـز نـشـنـیـدنـد. ابـن اثیر كه از متعصبان اهل سنت است گفته : آن حضرت را كاظم لقب دادند به جهت آن‌كه احسان مى كرد با هركس كه بـا اوبـدى مـى كـرد واین عادت همیشه اوبود.

علت دستگیری امام علیه السلام و زندانی کردن ایشان توسط هارون

چرا هارون دستور دستگیری امام را داد؟

خلیفه به موقعیت اجتماعی امام حسادت می ورزید و احساس خطر می کرد، او برای حکومتش احساس امنیت نداشت زمانی که هارون تصمیم می گرفت ولایت عهدی را برای فرزندش امین و بعد از آن برای دیگر پیرانش مأمون و مؤتمن تثبیت کند؛ علما و برجستگان شهرها را دعوت  می نمودتا همگی درآن سال به مکه بروند چرا که می خواست در آن جااز همه بیعت بگیرد اما برای چنین برنامه ای مانعی بزرگ وجود داشت و آن مانع امام کاظم علیه السلام بود کسی که اگر در آمن جمع حضور می داشت و چشمها به او می افتاد این فکر در اذهان ایجاد می شد که آن کسی که برای خلافت لیقت دارد امام کاظم علیه السلام است و در اینجا قطعا نقشه های هارون به هم می خورد پس وقتی به مدینه آمد دستور زندانی کردن امام را داد.